یک صومعه بودایی بزرگ و پرطرفدار در ناحیه کوچکی از بیهار به نام سلطانگنج قرار داشت، در زمان سلطنت چاندراگوپتا مائوریا، مجسمه بودا در صومعه ساخته شد تا به این سنت مقدس احترام بگذارد و ر حین عبادت از ظروف مسی خام برای قلم زنی استفاده کنند تا مخارج خانواد خودشان را دربیاورند.
این مجسمه به طرز پیچیده ای از ذخایر مس ساخته شده است، اگرچه این مجسمه اکنون خانه خود را در موزه ای در بیرمنگام پیدا کرده است، اما نشان می دهد که چگونه مس فلز مهمی در تاریخ هند بوده است.
اندکی بعد، یک مجسمه مسی دیگر توسط یک مسافر چینی هیوئن تسیانگ در حالی که در نالاندا سفر می کرد، کشف شد. همچنین پادشاهان گوپتا به سفارش سکه های مسی از آهنگرهای فلزی معروف بودند.
مجسمه باشکوه بودا در بیهار را ببینی، یا به دیگ‌های مسی، تابه‌ها، لوله‌های غربال، مجسمه‌ها و مدال‌های موجود در موزه‌ها نگاه کنید. جذابیت هنری مس بی انتها است.
قبل از شروع عصر برنز، مس فلز غالب در ساخت کارد و چنگال، ظروف و ظروف بود. مس که در متون مقدس ودایی مختلف از آن به عنوان “فلز قرمز” یاد می شود، برای توصیف چاقوها و مقالات استعاری در بسیاری از وداها از جمله آتاروا ودا استفاده می شد.
از ابزار و اسلحه گرفته تا لوازم جانبی و جواهرات، مس در دوران باستان کاربرد باشکوهی داشت.
سلت ها، سر نیزه ها، شمشیرها، چاقوها، هارپون ها و هاشورها از مس استفاده می کردند. برخی از دستبندها، النگوها و حتی گوشواره ها در دوران باستان از مس تراشیده شده اند.
در هزاره دوم پیش از میلاد، فرهنگ احتکار مس در شمال هند رواج داشت، اتفاقی که افتاد این بود که در این دوره از مناطق مختلف کشور مس بارها در انبارهای احتکار مس کشف شد. و بنابراین نام آن.
