محاسبه و سپس بهینه سازی جدول سنگی در مشهد روگذر با ابعاد مختلف. برخورد وسایل نقلیه سنگین بر روی موانع بتنی نتایج رضایت بخشی داشت.
از یک مانع میانی برای تعیین ترک خوردگی کوتاه مدت و بلندمدت استفاده کردند. مانع بتنی مورد استفاده در این تحقیق 904 میلی متر ارتفاع، 830 میلی متر عرض در پایه و 380 میلی متر در بالا بود.
محققان دریافتند که ترک اولیه تقریباً 0.15 میلی متر تا 0.18 میلی متر عرض داشت و پس از اینکه به مدت 4 هفته از قالب جدا شد، رشد کرد.
نمونه اولیه سد بتنی جدیدی را با استفاده از مواد معمولی کم هزینه پیشنهاد کردند. مدل 750 میلی متر ارتفاع، 750 میلی متر عرض و 2.0 متر طول داشت.
هنگام انتخاب ارتفاع موانع بتنی عوامل زیادی در نظر گرفته می شود. اولی مکانی است که در آن مانع بتنی استفاده خواهد شد.
یک مانع بتنی در مناطق کاری و تقاطع ها استفاده می شود که در آن فاصله دید راننده واضح است.
موانع بتنی کم (ارتفاع 510 میلی متر) را می توان با موفقیت در خیابان های شهری یا در مناطق مسکونی و تجاری که سرعت وسایل نقلیه محدود است استفاده کرد.
در مقابل، موانع بتنی بلند (813 میلی متر ارتفاع) معمولا در جاده های اصلی و جاده های بزرگراه استفاده می شود.
در امتداد بزرگراه‌ها، آزادراه‌ها، پل‌ها، پل‌های روی رودخانه‌ها، جاده‌های بزرگراهی منحنی (به ویژه روی پل‌ها) و مناطقی با فاصله دید محدود، موانع بتنی باید بیش از 1067 میلی‌متر ارتفاع داشته باشند.
عامل دوم وزن وسیله نقلیه است که بیشتر در ارتفاع استفاده شده از موانع بتنی تأثیر می گذارد.
خودروهای سواری مجاز به عبور از مراکز شهر هستند و از این رو باید از موانع بتنی کم استفاده کرد. در بزرگراه هایی که خودروهای کوچکتر و وانت 2000 کیلوگرمی عبور می کنند، باید از موانع بتنی با ارتفاع متوسط (813 میلی متر) استفاده شود.
برای مهار و تغییر مسیر تصادف یک کامیون 8000 کیلوگرمی یا یک تریلر تراکتوری 36000 کیلوگرمی، یک مانع بتنی باید حداقل 1067 میلی متر ارتفاع داشته باشد.
موانع بتنی بلند معمولا برای انواع وسایل نقلیه و سرعت موثر هستند. در نهایت، سطوح مهار نیز به تعیین ارتفاع موانع بتنی کمک می کند.
موانع بتنی کم و متوسط در سطوح 1 و 2 استفاده می شود، در حالی که موانع بتنی متوسط معمولاً در سطح 3 استفاده می شود. در همین حال، سطوح 4، 5 و 6 به موانع بتنی نیاز دارند.
