پارچه فاستونی که دمای بدن را تنظیم می کند

در صنعت نساجی، پارچه فاستونی اصطلاح جمعی برای پارچه ها و مواد مورد استفاده در تولید لباس است.

الیاف خام فرآیندی را طی می کنند که به یکدیگر تابیده می شوند تا رشته هایی ایجاد کنند.

سپس این نخ ها بافته یا گره می شوند تا ماده ای قابل کار ایجاد شود که می توان آن را برش داد، دوخت و به لباس تبدیل کرد.

الیاف می توانند مصنوعی یا طبیعی باشند که رایج ترین الیاف طبیعی پنبه و محبوب ترین الیاف مصنوعی پلی استر است.

هر نوع فیبر منحصر به فرد است و خواص متفاوتی دارد، برخی از آنها محکم و ضخیم هستند در حالی که برخی دیگر صاف و منعطف هستند. الیاف اغلب با هم ترکیب می شوند و ترکیبی از کیفیت های مطلوب را می دهند.

استفاده از لباس تعیین می کند که چه نوع الیافی استفاده می شود. برای مثال یک پیراهن فوتبال بهتر است که از الیاف مصنوعی با خاصیت جذب رطوبت ساخته شود تا از موادی مانند پشم که گرما را حفظ می کند.

GSM مخفف “گرم در متر مربع” است و معیاری است که پارچه در آن وزن می شود. GSM به ضخامت مربوط می شود و به طور کلی هر چه وزن آن بیشتر باشد، پارچه ضخیم تر خواهد بود.

با این حال، با توجه به وزن های مختلف الیاف مختلف، GSM نمی تواند ضخامت پارچه را بر حسب میلی متر دقیقاً تعیین کند.

هیچ موردی دارای GSM استاندارد نیست، اما از آنجایی که GSM یک واحد وزن است، می تواند کاربرد یک پارچه را تعیین کند.

از آنجایی که پارچه‌های سنگین‌تر از الیاف خام بیشتری استفاده می‌کنند و زمان بافت طولانی‌تری دارند، قیمت آن‌ها بیشتر از وزن‌های معادل کمتر است.

همچنین شایان ذکر است که GSM را می توان با واحدهای امپریالیستی به ویژه اونس (اونس) اندازه گیری کرد. شما به راحتی می توانید بین gsm و oz تبدیل کنید. به عنوان مثال، یک پارچه 6 اونس معادل 203 گرم در متر است.

به طور سنتی برخی از پارچه ها، به عنوان مثال جین، بر حسب اونس وزن می شوند، اما GSM استاندارد مدرن برای اندازه گیری وزن پارچه است.

به عنوان یک سناریوی دنیای واقعی، تی شرت ها معمولاً از پارچه هایی با وزن بین 160 تا 220 گرم در متر ساخته می شوند و پارچه 160 گرمی نسبت به گزینه 220 گرمی، نازک تر و سبک تر است.

برخی از گرایش‌های مد به وزن سنگین‌تری نیاز دارند، در حالی که کاربردهای عملی مانند لباس‌های بدنسازی و تناسب اندام، پارچه‌های سبک‌تر را مطلوب‌تر نشان می‌دهند.